Inwestycje

Podczas warsztatów uczniowie poznali gatunki, waściowści roślin i ziół spośród, których wybrali do nasadzeń m.in.:

Jeżówka purpurowa - jest byliną kłączową, w naszym klimacie całkowicie mrozoodporną. Od czerwca do października jeżówki stanowią doskonałą ozdobę ziołowych rabat. Sztywne, szorstkie łodygi są pojedyncze lub górą rozgałęzione. Rośliny mogą osiągać do 1,5 m wysokości, a mimo to nie pokładają się i nie wymagają podpór. Liście są zielone, lancetowate, długości do 20 cm, kwiatostany jeżówki purpurowej, osiągają do 15 cm średnicy, wyrastają z łodyg pojedynczo. Składają się z kwiatów języczkowatych (płatków) odchodzących promieniście od stożkowatego środka, utworzonego przez kwiaty rurkowate. Jeżówka purpurowa to roślina z rodziny astrowatych. Naturalnym środowiskiem jeżówki są suche    i mokre siedliska Ameryki Północnej. Jeżówka jest szeroko stosowana   w medycynie ludowej  i naturalnej. Od wieków Indianie wykorzystywali jeżówkę jako panaceum na ukąszenia węży i gojenie się ran, na ból gardła, oparzenia i do leczenia bólu zęba. Jeżówce  przypisuje się także właściwości wspomagające naszą odporność, przez co jest polecana do leczenia przeziębień.  Największą popularność zyskała w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Anglii i Francji. Jeżówka w Polsce zaczęła być popularna na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku.W celach leczniczych wykorzystuje się zbierane w czasie pełnego kwitnienia kwiaty, bądź też korzenie, zbierane na jesieni z czteroletnich okazów.Jeżówka zawiera m.in.: flawonoidy   w formie wolnej, olejek eteryczny, glikozydy, alkiloaminy i alkiloamidy; w jej korzeniu znajduje się m.in.: kwas chlorogenowy, inulina, glikoproteiny, cynarynę i związki aminowe. Dzięki nim ekstrakt z rośliny pobudza wydzielanie soku żołądkowego, jelitowego, stymuluje proces regeneracyjny i ma działanie przeciwgorączkowe. Składniki aktywne zawarte w jeżówce przyspieszają przemianę materii i działa przeciwgrzybiczo i rozkurczowo. 

Lawenda -  należy do roślin jasnotowatych. W środowisku naturalnym rośnie na suchych siedliskach i zboczach wzgórz na terenie basenu Morza Śródziemnego, Afryki, Półwyspu Arabskiego oraz Wysp Kanaryjskich, Somalii i Indii. Tworzy rośliny zielne, półkrzewy i krzewy osiągające do 150 cm wysokości. Ma silne, nagie lub owłosione pędy i wiecznie zielone liście o szarozielonym zabarwieniu. Kwiaty lawendy mają intensywny aromat i kolor – od niebieskofioletowego, przez fioletowy, biały, różowy aż po żółty. Są zebrane po 3–9 gałęzie w gęste kłosy i rozwijają się na wierzchołkach pędów. Rozwijają się od czerwca do września. To jedna z najważniejszych roślin dla przemysłu perfumeryjnego, kosmetycznego i farmaceutycznego. Jej kwiaty zawierają dużą ilość garbników, triterpenów, umarynów  fitosteroli, antocyjanów, kwasów organicznych i soli mineralnych, ale najważniejszą substancją jest olejek eteryczny. W jego skład wchodzą: linalol, geraniol, furfurol, pinen, cyneol, borneol, garbniki, cukry i związki mineralne, dzięki którym ma szerokie spektrum działania.Olejek  z lawendy relaksuje i redukuje stres. Potrafi łagodzić objawy lęku i depresji oraz poprawiać jakość snu.

Macierzanka - należy do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae) i występuje na terenie Europy, Afryki i Azji. Przybieraja formę zimozielonych krzewinek lub niskich krzewów o zwartym pokroju. Dorasta do 50 cm wysokości. Niewielkie kwiaty zebrane są w główki lub kłosy i pojawiają się wiosną i latem. Wszystkie gatunki macierzanek mają właściwości lecznicze ze względu na wysoką zawartość olejku eterycznego. Macierzanka to roślina blisko spokrewniona z tymiankiem zwyczajnym. Jest cennym surowcem wykorzystywanym nie tylkow sztuce kulinarnej, ale również w medycynie naturalnej.Składniki aktywne zawarte w macierzance sprawiają, że roślina działa łagodząco w nieżytach dróg oddechowych, zaburzeniach układu trawiennego, przeciwzapalnie  i antybakteryjnie.Co więcej, jako składnik kosmetyków zioło to wspomaga proces gojenia się ran i wysypek różnego pochodzenia.Ze względu na swój delikatny, cytrynowo - ziołowy smak, macierzanka jest ziołem, który najczęściej stosuje się  w postaci aromatycznych naparów lub odwarów. Ekstrakty z rośliny występują jednak również pod innymi postaciami, w tym wyciągów olejowych i syropów. 

Mięta Pieprzowa - właściwości lecznicze mięty pieprzowej mają zastosowanie w wielu schorzeniach oraz dolegliwościach, czyniąc ją wszechstronnym remedium niezbędnym w każdej apteczce domowej. Preparaty z miętą wykorzystywane są w zaburzeniach układu pokarmowego, takich jak: problemy trawienne, gazy, wzdęcia, zgaga, zatrucie pokarmowe, zmniejszona perystaltyka jelit, biegunka, nudności, wymioty, nieżyt żołądka, zaburzona sekrecja żółci. Wskazaniem do stosowania mięty pieprzowej są również zakażenia górnych dróg oddechowych, przeziębienie, katar, próchnica, bóle miesiączkowe, bóle stawowo-mięśniowe, problemy ze snem, wzmożone napięcie nerwowe, zmęczenie psychiczne. Badania nad właściwościami olejku miętowego wykazały również jego skuteczność przeciwko zakażeniom bakteriami beztlenowymi, Escherichia coli oraz grzybom z rodziny Candida.                                                                        
W zastosowaniu zewnętrznym roślina wykorzystywana jest do łagodzenia objawów opryszczki, ukąszeń owadów, łupieżu, świądu, pokrzywki. Zawarte w mięcie składniki aktywne wykorzystywane są w przemyśle kosmetycznym do produkcji perfum. Surowiec z rośliny stosowany jest również w pastach do zębów, płynach do płukania jamy ustnej, kremach oraz dodatkach do kąpieli. Przemysł spożywczy wykorzystuje miętę pieprzową do produkcji cukierków, likierów, słodyczy smakowych, gumy do żucia oraz herbaty. Mięta znalazła również zastosowanie w kuchni jako dodatek do potraw oraz napojów.

Dodatkowo realizacja zadania pozytywnie wpłynęła na poprawę estetyki otoczenia szkoły w Wielopolu Skrzyńskim.

Wartość zadania: 8 000,00 zł

Kwota dotacji: 8 000,00 zł

Niniejszy materiał powstał w ramach Programu Regionalnego Wsparcia Edukacji Ekologicznej części 2) Fundusz Ekologii finansowanego ze środków NFOŚiGW                   i WFOŚiGW w Rzeszowie.